Hogescholen staan op een keerpunt. AI is niet langer een futuristisch concept, maar een realiteit die we nu moeten omarmen. Dit is de tijd voor actie, niet voor aarzeling. En dat blijkt lastig te zijn, frustrerend soms. De vraag is waarom en vooral wat we kunnen doen om het omarmen te laten slagen. Dit is wat ik heb ervaren en heb geleerd het afgelopen jaar. 3 uitdagingen voor verandering bij hogescholen:
Grootschaligheid: een dubbelzijdig zwaard
Hogescholen pronken vaak met hun omvang, het aantal studenten, het aantal medewerkers, maar hier schuilt ook hun achilleshiel. De grootte kan een struikelblok zijn voor snelle innovatie. Maar laten we proberen dit omdraaien: grootte betekent ook kracht en diversiteit.
Actiepunt: Creëer agility binnen de bestaande structuur. Kleine, wendbare teams kunnen de grote olietankers van hogescholen toch van koers laten veranderen. Denk aan een vloot van speedboten, niet aan één logge tanker.
Geïsoleerde instituten: tijd voor een cultuuromslag
De geïsoleerde structuur van hogescholen verstikt soms de samenwerking. Het is alsof elk instituut zijn eigen kleine koninkrijkje runt. Echte innovatie met AI vereist echter een kruisbestuiving van ideeën, dwars door de instituten heen.
Actiepunt: Breek de muren af, of maak ze in ieder geval kleiner. Stimuleer projecten en gesprekken die instituut overstijgend zijn. Laat autonomie hand in hand gaan met samenwerking. Dit is geen compromis, geen verlies maar een versterking, en zeker ook winst voor het instituut zelf.
Tegencultuur als kracht en kwetsbaarheid
Tegencultuur is een essentieel onderdeel van academische vrijheid, maar mag geen excuus zijn voor stagnatie. Het is tijd om deze energie te kanaliseren naar constructieve rebellie.
Actiepunt: Vind het evenwicht tussen het uitdagen van de status quo en het voorbereiden van studenten op de echte wereld. Gebruik tegencultuur als een lens, niet als een muur.
Het pad vooruit met AI:
Laten we niet blindstaren op de uitdagingen. De toekomst van hogescholen met AI ziet er rooskleurig uit als we deze kansen grijpen. Wat kunnen we doen, wat zie ik werken in de grassroots praktijk van een docent met een AI missie?
1. Initieer een AI-werkgroep: Laat die het hart zijn van verandering. Een mix van docenten, personeel en studenten kan zorgen voor een dynamische uitwisseling van ideeën. Houdt het klein, voorkom de discussie, ga vooral bouwen.
2. Identificeer interne pioniers: Er zijn al mensen binnen je organisatie die met AI werken. Vind ze. Werk met ze samen. Laat hun projecten de vonk zijn voor bredere verandering op een later moment.
3. Benut de kracht van externe partners: zij kunnen de brug vormen tussen academische theorie en praktische eisen van de industrie en overheid. De organisaties die uiteindelijke onze studenten moeten en willen gaan opnemen in hun werkveld. Gebruik hun netwerk als een springplank voor innovatie en richting voor de toekomst.
4. Investeer in opleiding: Kennis is macht. Opleiding in AI moet geen bijzaak zijn, maar een kernonderdeel van de ontwikkeling van zowel docenten als studenten. Van eenvoudig prompten, tot bouwen van chatbots. Van 35% efficiëntie voor docenten die meer tijd krijgen voor studenten, tot een veel hogere eindkwalificatie van onze studenten. En zorg voor Awareness en Desire (ADKAR) vóór de trainingen starten.
Onthoud: verandering begint niet met een grote knal, maar met het besluit om anders te denken en te handelen. Hogescholen, het is tijd om op te staan, de toekomst is nu. De tocht is soms rocky, maar zo ongelofelijk de moeite waard. Als docent, als mens, en vooral voor mijn studenten.
Recent Comments